Humbert Lampo behoorde tot de Vlaamse naoorlogse generatie van schrijvers. Zijn werk is bijzonder en specifiek vanwege enkele redenen. Zijn werken zijn psychologische romans waarin misterieuze supra-rationele verbanden gesuggereerd worden, hetgeen zijn latere magisch-realistische strekking reeds doet vermoeden. Naoorlogse kunstenaars wilden door hun werk de werkelijkheid ontvluchten en de pijn verwerken. Het magisch-realisme kenmerkt zich door de verzoening van tegenpolen zoals de realiteit en de droom, het materialisme en het mysticisme. De werkelijkheid is alleen maar één aspect van het leven. Daarnaast zijn ook dromen van groot belang. De schrijver brengt deze twee tegengestelde aspecten tot één geheel. Omdat de realiteit voor de kunstenaars een telleurstelling is, trachten ze een diepere en een zinvolle betekenis aan het leven te geven.

De schrijvers van magisch-realisme hebben ook belangstelling voor de sociale wetenschappen zoals filosofie en psychologie. Ze zijn een belangrijke bron en uitgangspunt voor deze stroming en ze bieden andere beeld en perspectief van de realiteit. Wat het werk van Lampo betreft moet men merken dat de mytologie een grote rol speelt, en vooral Jungs analytische psychologie die over het collectieve onbewuste- archetypen gaat. Dat zijn overkoepelend in iedereen aanwezige en overgeërfde  beschikbare grondpatronen van menselijke denkbeelden en motieven.

---