![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj-3q48wK7a0gLGNKCERWyvaPHTs8sW7dsqztlnOv21v7ZCg_SbrwraEjxLCNUnTy85ERnnhUlJeWtcVg3-E3JVNjjkBt_VbvopJWo4HAR0JvHnIiDqj0xjKxJ19q2nCgBmWZn7Zfpge2L/s320/the+doors.gif)
In het weekend heb ik enkele films bekeken. De meeste waren dramas, horors of allebei. Geen enkele was romantisch, komedie of waar levens verhaal. Die films waren niet slecht, zelfs integendeel. Goede acteurs, regisseurs, goed verhaal... Maar simpel ik voel me niet goed nadat ik hen heb bekeken. Ik heb bitter smaak in m'n mond.
Ik hou het meest films die verhaal is over waar gebeurtenis. Weliswaar die films kunnen ook "zware" zijn, maar het is altijd interessant en leerzaam hen te kijken.
Sommige van die films zijn bijveoorbeeld: Men of Honor, Invincible, The Pianist, Antwone Fisher, Erin Brokovich...
M'n favouriet zijn ook boigrafische films als Modigliani, Frida en zoveel andre films over schilders, en natuurlijk films over muzikanten als The Doors.
Ik hou ook oude films met Robert Redford...
Ik wil me niet bepalen met de genre, dit is alleen een kleine deel van m'n standpunt...
Нема коментара:
Постави коментар