In het weekend heb ik enkele films bekeken. De meeste waren dramas, horors of allebei. Geen enkele was romantisch, komedie of waar levens verhaal. Die films waren niet slecht, zelfs integendeel. Goede acteurs, regisseurs, goed verhaal... Maar simpel ik voel me niet goed nadat ik hen heb bekeken. Ik heb bitter smaak in m'n mond.
Ik hou het meest films die verhaal is over waar gebeurtenis. Weliswaar die films kunnen ook "zware" zijn, maar het is altijd interessant en leerzaam hen te kijken.
Sommige van die films zijn bijveoorbeeld: Men of Honor, Invincible, The Pianist, Antwone Fisher, Erin Brokovich...
M'n favouriet zijn ook boigrafische films als Modigliani, Frida en zoveel andre films over schilders, en natuurlijk films over muzikanten als The Doors.
Ik hou ook oude films met Robert Redford...
Ik wil me niet bepalen met de genre, dit is alleen een kleine deel van m'n standpunt...

Dit verhaal is vervolg van Sonja's verhaal.
Dus we kochten de olijven en de wijn. Sonja kwam huis langs want we wilden ook de kaas eten. Ze heeft "feta" voor ons meegebracht.
De beste combinatie zijn olijven met kaas en rode wijn (in ons geval-bambus), niet? Heel lekker.
Daarna gingen we naar ons bekende plaats: de Nedelandse berg! We zaten, aten en genoten van vrije tijd. Het was heerlijk!
Terwijl we aan het babbelen waren hoorden we sommige mensen die Nederlands praatten. We begonnen met hen te spreken. Ze zijn studenten van A'dam. Daar was gezamenlijk 18 jongens en meisjes. Het was grote verrassing voor hen dat we Nederlands in Belgrado studeren. We hebben de hele tijd om NLs gesproken, en ze waren tevreden met onze kennis van hun moedertaal.
We hebben hen uitgenodigd met ons naar de college meegaan en ze hebben geaccepteerd. Helaas heeft onze professor dat niet toegelaten. Natuurlijk was dat begrijpelijk want we hebben te veel mensen meegebracht.
Volgende dag hadden we afspraak in hun hotel te zijn. Dat was het einde!

Deze enkele verledene dagen waren waanzinnig. Ik voelde me als ik in de snele band was. Ik werkte, ik ging naar m'n colleges, ik ging uit...
Ik werk als barman in een cafe. Vorige zomer heb ik daar elke dag gewerkt, maar nu werk ik alleen over het weekend. Ik hou niet speciaal deze werk, maar hij is niet zo slecht. Soms kan interessant zijn, soms heel stressvolle.
Gisteren, om de eerste mei ben ik immers naar Ada gegaan, alleen met m'n vriend Ivan. We zatten onder de grote boom en we genoten in de mooie dag. Het weer was goed, niet te warm. Na de bepaalde tijd heeft me m'n vriendin Ana opgebeld, ze was ook op Ada. Dus verplaatsten we bij ze en haar vrienden. Om zeven uur zijn we naar huis vertrokken. Ik weet niet waarom maar ik was moe. Om tien uur ben ik uit gegaan. Het was vervelend en ik ben om een uur weggegaan.
Ik sliep tot acht uur en dan ging ik naar m'n werk. Gelukkig was de dag niet vermoeiend.
En nu heb ik blogje geschreven.
Oh, ik ben uitgeput! Ik moet slapen en rusten. Maar ik heb zoveel dingen te doen.
Ik kan niet op adem komen.
Geen adempauze,,,